Schopenhauer Felsefesinin Temel Kaygıları ve Çıkış Noktaları - A. Onur Aktaş

17. ve 18. yüzyıllar hem bilimlerde hem de felsefede devrimlerin yaşandığı zamanlardır. Düşünsel alanda gerçekleşen bu devrimler, dünyanın açıklanmasında insan aklını tahakküm altına almış her tür odağın yıkılışına ve yıkılması gerekliliğine işaret ederken, insan zihnini felce uğratan ve sürekli tabi oluş talep eden her tür batıl inanç da hızla ortadan kalkmaktadır. Aydınlanma olarak anılan bu süreçten saygıyla bahseden ve bu dönemin filozof ve bilim insanlarını –kendi ifadesi ile– “kahramanlar”, “insanlığın mücevherleri ve iyileştiricileri” olarak anan Schopenhauer (1788-1860) işte bu atmosferin sonuçlarını kendi sistemi içinde oldukça açık ifade etmiş, yorumlamış ve tartışmıştır. Bu çevirim içi seminerde biz de dönemin bilimsel ve felsefî devrimlerini göz önünde bulunduracağız; buradan hareketle öncelikle Schopenhauer’ın kendi döneminin baskın kavramı olan akla (Vernunft) dair tartışmasını, Kant felsefesi özelinden işleyeceğiz. Akla dair tartışmanın ardından Schopenhauer’ın kendi döneminin biyoloji alanındaki gelişmelerini yorumlayışını değerlendireceğiz.